vrijdag 11 juni 2004

Zamzam en de dood

Een paar weken geleden. Ndoya, mijn vrouw, vertelt mij dat Alioune Niang is overleden. Hij is een vroegere buurman van Maguette Birama Sarr, mijn schoonvader. Sinds de dood van mijn schoonvader in 2001 heeft Alioune Niang (de binnenplaats van) zijn huis niet meer verlaten; zo geschokt was hij en zo verlaten voelde hij zich door het overlijden van zijn dierbare vriend Maguette Birama Sarr. Naar aanleiding van het overlijden van Alioune Niang zelf legt Ndoya mij uit hoe men in Senegal met zamzam, gewijd water uit Mekka, een stervende verzorgt tijdens zijn laatste uren. Mashallah, ik vind wat ze vertelt zo bijzonder (voor mij is het nog nieuw) dat ik het je zeker niet wil onthouden.

Elke hajji of hajja neemt zamzam water mee terug naar zijn familie wanneer hij of zij terugkeert van de pelgrimstocht naar Mekka (hajj). Zo heeft bijna iedere extended family in Senegal wel een voorraad zamzam water in huis waarmee zuinig wordt omgegaan. Deze voorraad wordt gebruikt om de dorst te laven van bezoekers, om (niet dodelijk) zieken te verzorgen en, in het onderhavige geval, bij stervensbegeleiding. Iemand met veel kennis van de koran, een imam bijvoorbeeld, zit dan aan het sterfbed en dient de stervende druppels zamzam toe. Terwijl de druppels zamzam de lippen van de stervende beroeren, reciteert de imam een aantal hoofdstukken uit de heilige koran. De stervende probeert dan, voorzover mogelijk natuurlijk, de woorden mee uit te spreken. Tot de dood zijn lippen voorgoed sluit.

www.ezsoftech.com/hajj/hajj_article2.asp (artikel over zamzam)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zeg 't maar

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.