dinsdag 14 december 2004

Incha Allah (IV)

Ahmed wordt naar bed gebracht.

“Jongen, hou je je dekens wel netjes? ‘t Wordt koud vannacht, hoor.”

“Tuurlijk, papa. Incha Allah, dan wel, hè.”

Na dit politiek-correcte antwoord is het even stil. Dan krijgt hij een idee…

“Papa. Alles gebeurt dus omdat Allah het wilt, Hij bestuurt ons dus.”

“Ja jongen, maar…”

“Allah bestuurt mij dus met een soort afstandsbediening. Met allemaal knopjes erop voor de dingen die ik ga doen en zo. Wanneer ik in slaap val, dan zet Hij hem uit. En in de ochtend weer aan, zoals vanochtend. Toen zette Hij ‘m al heel vroeg op ‘aan’, want ik was al wakker toen jullie nog aan het slapen waren.”

Ahmed door de bocht. Ik hou mijn lachen in.

“Ahmed, dat is op zich leuk bedacht, maar zo werkt het niet. Allah soebhana wa ta’ala is niet afhankelijk van apparaten. Als Hij zegt dat er iets moet gebeuren, dan gebeurt het ook; als Hij zegt dat er iets moet zijn, dan zal het er ook direct zijn. Weet je nog wel, van onze lessen asmaa-oel-hoesna, die negenennegentig Schone Namen van Allah? Eén van die namen is Al-Djabbaar, zoals je weet betekent dat ‘De Absolute’, maar het betekent ook ‘Degene Die Zijn schepselen dwingt te doen wat Hij wil’.”

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zeg 't maar

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.