Lees ook de weblogbijdrage Ben jij soms moslim of zo?! (I) van 8 maart 2005
De volgende dag. Ik heb Kiné naar haar klas gebracht en loop naar de klas van Ahmed om hem gedag te zeggen. Dan word ik geroepen door Meryem die mij achterna is gerend.
"Ik moet je wat zeggen…"
Mash’Allah, met haar stralende ogen en een verlegen glimlach staat ze daar met haar handen op haar rug rondjes te draaien en weet blijkbaar niet waar te beginnen.
"Hoi Meryem, zeg het maar."
"Bismillah" zegt ze heel zachtjes, "Jij kan ook Turks praten, hè, zoals ik."
"Dat klopt, Meryem."
Onmiddellijk rent ze weer terug naar haar klas, vederlicht, alsof er een zware last van haar schouders is gehaald (ja, ik wordt er poëtisch van :-). Bij het naar buiten gaan spreek ik Göksal, de vader van Meryem, en ik vertel hem wat ze mij heeft verteld.
"Ik heb haar maar niet gezegd, dat zinnen als 'Bismillah' en 'MashAllah' eigenlijk Arabisch zijn," zeg ik hem, "want dan krijg ik het weer met haar aan de stok."
"Weet je, als Meryem eenmaal begint te praten dan houdt ze niet op. Dat gaat maar door met argumenteren."
"Als ze later incha Allah politica wilt worden, is dat zeker geen probleem."
"Mijn vader heeft in de politiek gezeten."
"Nou, dan zit het blijkbaar in de genen, Göksal. Wie weet wat er nog van komt."
"Allahoe Kebir, Abdul. De toekomst zal het leren."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.