woensdag 30 maart 2005

First things first

Een paar jaar geleden in Senegal. Het was mij nog niet eerder opgevallen, maar wat zijn mijn schoonfamilieleden toch met het verkeerde been uit bed gestapt, denk ik op een ochtend. Ze zeggen geen boeh of bah en een blik in je ogen gunnen ze je ook al niet. Nou, lekker gezellig zo, elke morgen. Desgevraagd legt Ndoya mij uit, dat het hier [in Senegal] gebruikelijk is om na het opstaan eerst "Alhamdulillah" te zeggen, "Alle lof aan Allah", om vervolgens de rituele wassing te doen en dan het ochtendgebed.

De eerste dus die je groet en die je toespreekt is Allah soebhana wa ta’ala, pas daarna groet je en spreek je je familieleden, uiteraard te beginnen bij je ouders. Ik ben dan al bekend met het feit dat je elke ochtend iedereen in huis groet avant de faire quoi que ce soit, maar die stilte en neergeslagen blikken elke morgen had ik nog niet in een religieus licht gezien.

Pas na je gebruikelijke ochtendronde langs je (groot)familieleden bereid je je voor op het ontbijt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zeg 't maar

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.