maandag 1 januari 2007

Shahada

أَشْـهَدُ أَنْ لا إِلـهَ إِلاّ الله ، وَأَشْـهَدُ أَنَّ مُحَمّـداً عَبْـدُهُ وَرَسـولُه


De shahada, de geloofsgetuigenis, zeg je niet alleen wanneer je moslim wordt. Om Ibrahim Spalburg te parafraseren (zie mijn log FlashBack – Hajj lezing Ibrahim Spalburg MAART ’98 van 16 december 2006): "Wij zeggen de shahada in gebeden, als zikr (het gedenken van Allah) en soms zit het gewoon in ons hoofd." Het maakt een natuurlijk deel uit van het leven van een moslim, een onmisbaar deel. Een deel waar moslims en moslima’s aan gehecht zijn. Daarom is het des te pijnlijker dat bij het uitspreken van de shahada de (niet islamitische) buitenwacht meteen aan de vreselijkste dingen denkt.

Daarom is het des te pijnlijker dat ik het nodig acht bovenstaande foto en Arabische tekst door deze uitleg te laten vergezellen. Omdat diezelfde buitenwacht dan van alles in zijn hoofd gaat halen wanneer zij alleen de foto’s en de ‘Arabische tekens’ ziet. Ik put moed en vertrouwen uit de shahada, ik put moed en vertrouwen uit het besef dat Hij mijn leven stuurt. Dàt is ‘mijn’ shahada, alhamdulillah.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Zeg 't maar

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.