Het is al weer vijf weken geleden dat Ndoya terugkwam na een drieweeks verblijf in Senegal (dit in verband met het overlijden van haar moeder, vorig jaar februari). Oude kranten nam ze mee - op mijn verzoek, want inspiratie zoek ik in niet-voordehandliggende zaken.
Veel van deze litanieën zijn vastgelegd in werkjes als deze, terwijl aan aanbidding van Hem natuurlijk géén grenzen gesteld kunnen worden.
iimdl.blogspot.nl/p/introduction-au-wird-tidiane.html
(het complete werkje)
AANGERADEN In Senegal is het de gewoonste zaak van de wereld dat je van één of andere koranleraar, of gewoon van een familielid een papiertje krijgt waarop een bepaalde aya staat of één of meerdere Namen van Allah of een al dan niet uit de koran afkomstig smeekgebed waarvan wordt aangeraden deze x-maal uit te spreken, zoveel keer op een dag of na elk gebed. Daar is niets mis mee, zolang ik maar blijf beseffen dat alles van Allah komt, we zijn alleen van Hem afhankelijk.
TOEGESCHREVEN Zo heeft Ndoya voor mij ook een papiertje meegenomen van mijn schoonoom (tja, hoe noem je anders de broer van je schoonmoeder) waarop bepaalde woorden staan en de raad deze op zijn minst eenmaal per dag een bepaald aantal keren uit te spreken; dit bericht wordt toegeschreven aan serigne Abdoul Aziz Sy ‘Dabaakh’, de in 1997 overleden kalief van Tivaouane. Van een bevriende oestaz (koranleraar) krijg ik iets vergelijkbaars.
 |
| Ins Blaue hinein |
NEERGELEGD Zelf heb ik nu meer momenten van rust dan voorheen doordat ik soms een half uur of langer per keer mijn gebedsketting ter hand neem en de woorden en de zinnen prevel terwijl ik ins Blaue hinein staar. Het is een rust die ik door ritalin of andere pillen niet zou kunnen bereiken. Dat ik dan nòg na zo’n rustperiode plots opschiet omdat ik dit of dat nog moet doen, zal incha Allah altijd wel zo blijven. Daar heb ik mij al bij neergelegd. Rust leidt ècht tot berusting…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.