Gistermiddag. Eindelijk heb ik het langverwachte adviesgesprek gehad – en dat op Blue Monday nota bene (zie mijn bijdrage Jihaadoennafs: makkelijker gezegd dan gedaan van 28 november jl.)! Het gesprek hàd moeten plaatsvinden op de elfde van de elfde jl. maar omstandigheden maakten uitstel noodzakelijk.
Vóór het gesprek heb ik de verwachting dat er wéér een periode van gesprekken-en-nog-eens-gesprekken aan zit te komen – gesprekken waarin mijn hoofd nòg eens grondig onder handen wordt genomen. 'Maar goed, als het helpt, dan doe ik dat,' denk ik. Tot mijn verbazing wordt mij een heel andere behandeling voorgesteld: gesprekken over ontspanningsoefeningen – oefeningen die ik dan zal doen tijdens het consult èn thuis. Ik twijfel. Nóoit gedacht dat ontspanningsoefeningen onderdeel kunnen uitmaken van een reguliere psychologische behandeling. Als het helpt is het in ieder geval beter dan 'ontspanning' door medicijnen.
Uiteindelijk ben ik blij met de voorgestelde behandeling. Zo kan ik immers gelijk wat dóen, zonder voor de zoveelste keer te gaan wroeten. Nou ja, 'gelijk'? Pas in de tweede week van februari begint het eerste gesprek van in totaal vijf. Het ligt in de bedoeling om – als de oefeningen helpen – mijn gebruik van het kalmerende middel oxazepam af te bouwen. En… da's relaxed, man!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Zeg 't maar
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.